O SPEKTAKLU

Jednym z zadań freudowskiej psychoanalizy jest pozbawienie człowieka złudzeń na temat jego własnego życia. Proces ujawniania treści o nas samych, które poprzez rozmaite traumy, ale i samo wychowanie, zostały zepchnięte do nieświadomości, nie jest prosty. Wywołuje nieunikniony konflikt i stan niepogodzenia. W Bestiach chcemy przyjrzeć się zagadnieniu popędu, który skupia jak w soczewce wymianę między tym, co w nas biologiczne i psychiczne. Pobudzenie wychodzące z naszego wnętrza przeistacza się w psychiczną reprezentację. W koncepcji Anny Piotrowskiej tytułowe „bestie” kryją się w każdym z nas, a nasze nieprzyzwolenia, zahamowania, brak odwagi do spełniania marzeń i fantazji, powodują, że stajemy się bestiami zarówno dla samych siebie, jak i dla otoczenia. Inspiracją do pracy nad Bestiami była również charakterystyczna w twórczości Brunona Schulza siła obserwacji. Efemeryczne refleksje zakłócające działanie, uważność i sztuka przypatrywania się czy wręcz podglądania – intrygują i inspirują reżyserkę wraz z zaangażowanymi artystami w procesie tworzenia spektaklu. Schulz swoją postawą i wrażliwością zachęca bowiem do obserwacji świata. Świat rysunków, tekstów literackich i wyborów życiowych Artysty, wzmacnia wiarę w moc wyobrażeń i konsekwencję nadchodzącej przemiany. Z tej perspektywy ciekawe jest zauważenie jego wszechobecnej „postawy obserwatora”, który w wymiarze symbolicznym kuląc się na czworakach, z ciekawością, pragnieniem i niemocą osiągnięcia celu, przygląda się swojemu życiu, fascynacjom i fantazjom.

Dzieła Brunona Schulza są interesujące z punktu widzenia psychoanalizy nie tylko dlatego, że są przykładem na to, iż sztuka odzwierciedla głębokie tendencje osobowościowe i często przedstawia sublimowane zaspokojenie nieodpowiednio ukierunkowanych popędów instynktownych, ale również z tego powodu, że Schulz jest pisarzem i artystą grafikiem i na obu tych polach ujawnia motyw, który wyraźnie odgrywa dominującą rolę w jego naturze – jest nim intensywna tendencja masochistyczna. // Jerzy Jarzębski

W: Bruno Schulz, Opowiadania. Wybór esejów i listów, oprac. J. Jarzębski, Biblioteka Narodowa, Zakład Narodowy im. Ossolińskich, Wrocław 1989, s. 5.

koncepcja, reżyseria, choreografia: Anna Piotrowska,

kreacja i wykonanie: Kamil Bończyk, Joanna Brodniak, Julia Lewandowska, Łukasz Szleszyński, Alexey Torgunakov, Katarzyna Zioło, Daniel Zych,

asystentka: Sabina Letner,

reżyseria światła: Paweł Murlik,

muzyka: Michał Mackiewicz,

research / udźwiękowienie: Anna Piotrowska,

space & costume design: Anna Piotrowska,

wykonanie kostiumów: Atelier Bronisława Cichy,

realizacja światła: Dastin Greczyło,

realizacja dźwięku: Jakub Ritter,

ekipa techniczna: Krzysztof Soszka, Kuba Zapartowicz,

grafika: Małgorzata Piotrowska,

fotografia: Aleksandra Staszczyk,

premiera: 1 października 2022, Scena Cechownia, Teatr Rozbark, Bytom.

Anna Piotrowska | Warszawa | Bytom ’74 

Doktor w dziedzinie sztuk muzycznych w dyscyplinie rytmiki i tańca,
choreograf, reżyser, nauczyciel tańca współczesnego, tancerka, Fundator
i Prezes Zarządu Fundacji Rozwoju Tańca – eferte, założycielka “mufmi” w
Warszawie (1995 r). Od 1996 r. stworzyła ponad 130 autorskich
choreografii i przedstawień. Obecnie dyrektorka Teatru Rozbark, adiunkt
Wydziału Teatru Tańca w Bytomiu Akademii Sztuk Teatralnych im.
Stanisława Wyspiańskiego w Krakowie, w latach 2019-2023 prodziekan
Wydziału.
Otrzymała nagrodę Województwa Śląskiego „Złotą Maskę 2016” za
całokształt pracy, za reżyserie i choreografie spektakli dla Bytomskiego
Teatru Tańca i Ruchu ROZBARK
w 2015 r. Pomysłodawczyni i koordynatorka wielu ogólnopolskich i
międzynarodowych programów edukacyjno-kulturalnych. We wrześniu 2015 r.
spektakl w reżyserii Anny Piotrowskiej i wykonaniu Łukasza Pawłowskiego
„toniejestpostawartystyczna! czyli premiery nie będzie!” zdobył Grand
Prix XIII Ogólnopolskiego Przeglądu Monodramu Współczesnego w Warszawie
i Nagrodę Główną 3. Koszalińskich Ogólnopolskich Dni Monodramu. Spektakl
„bless the king_nieliryczna pieśń” otrzymał nagrodę na Festiwalu
SzekspirOFF 2018 w Gdańsku. W tym roku otrzymała Nagrodę Teatralną
„Złotą Maskę” w Województwie Śląskim w kategorii CHOREOGRAFIA / RUCH
SCENICZNY za choreografię spektaklu “GEMINI tryptyk” oraz “Policzalni” w
Bytomskim Teatrze Tańca i Ruchu Rozbark. W tym roku została ponownie
nominowana do nagrody teatralnej woj. śląskiego za spektakle: „Bestie” i
„Panny z Przyszłości”.

Artystycznie Piotrowska zainteresowana jest improwizacją i pogłębianiem
świadomości ciała i umysłu jako narzędzia zwielokrotnionej,
wielofunkcyjnej obserwacji. Poszukuje relacji obiektywnego ciała w
kategorii, którą nazwała „onebodyspacerecognizer”. Od wielu lat zajmuje
się zagadnieniem pracy procesowej odkrywając m.in. narzędzia zgłębiające
laboratoryjną pracę nad tekstem, kreacją postaci, jak również
wzmacniając doświadczenia w podwyższonych stanach ciała i umysłu,
poprzez działanie na wyobrażeniach i emocjach, które wpływają na
kreację ruchu i poszukiwanie kanałów energetycznych uwalniających sam
taniec.

https://vimeo.com/user6161350